نکات مهم تغذیه در دیابت بارداری (GDM):

 سطح قند خون ٩۰ درصد زنان مبتلا به GDM پس از دورۀ بارداری به سطوح طبيعی بازمی گردد، اما خطر ابتلا به GDM در بارداری های

بعد در آنها افزايش می يابد.

 حدود ٥ تا ١۰ درصد زنان دارای GDM، پس از دورۀ بارداری به ديابت نوع ٢ مبتلا می شوند. 

 بيشترين موارد GDM در سه ماهۀ دوم و سوم بارداری تشخيص داده می شود، زيرا افزايش سطوح هورمون های آنتاگونيست انسولين

و مقاومت انسولينی طبيعی در اين دوران رخ می دهد.

 در هفته های ٣٨ تا ۴۰ پس از لقاح، نياز به انسولين به ٢ تا ٣ برابر قبل از بارداری می رسد.

 زنان در معرض خطر GDM بايد در سه ماهۀ اول بارداری، مورد آزمايش تست تحمل گلوكز خوراكی قرار گيرند.

 زنانی كه هموگلوبين A1C آنها بيش از ۶.٥ درصد، قند خون ناشتا بيش از ١٢۶ و قند خون يک ساعتۀ آنها بيش از ٢۰۰ ميلی گرم در

دسی ليتر باشد، بايد همانند زنانی كه قبل از بارداری به ديابت مبتلا بوده اند، تحت درمان برای GDM واقع شوند.

 ميزان هموگلوبين A1C مورد در نظر در GDM كمتر از ۶ درصد و در ديابت نوع ١ و ٢ كمتر از ٧ درصد است.

 غربالگری GDM بايد بين هفته های ٢۴ تا ٢٨ بارداری با استفاده از تست تحمل ٧٥ گرم گلوكز خوراكی (OGTT) صورت گيرد. 

 قند خون ناشتا بيش از ٩٢، قند خون يک ساعته بيش از ١٨۰ و قند خون دو ساعته بيش از ١٥٣ ميلی گرم در دسی ليتر نشانگر GDM

خواهند بود.

 زنان مبتلا به GDM بايد ۶ تا ١٢ هفته پس از زايمان غربالگری شده و از نظر ابتلا به ديابت و پيش ديابت مورد ارزيابی قرار گيرند.

 در زنان مبتلا به GDM مصرف يک ميان وعده در آخر شب جهت پيشگيری از هيپوگليسمی و كتوزيس توصيه می گردد.

 الگوی افزايش وزن برای زنان مبتلا به GDM در طول بارداری بايد مشابه زنان غيرديابتی باشد.

 محدوديت انرژی كمتر از ١٧۰۰ تا ١٨۰۰ کیلوکالری در روز در زنان مبتلا به GDM توصيه نمی گردد.

 زنان مبتلا به GDM و زنانی كه قبل از بارداری مبتلا به ديابت بوده اند، بايد به شيردهی تشويق گردند، زيرا شيردهی خطر بروز ديابت

نوع ٢ را در آينده كاهش می دهد.

در برنامۀ غذايی زنان مبتلا به GDM بايد كربوهيدرات های دريافتی بين ٣ وعدۀ غذايی كوچک تا متوسط و ٢ تا ۴ ميان وعده تقسيم

شوند.

 حداقل نياز زنان باردار به كربوهيدرات ١٧٥ گرم در روز است.

 زنان مبتلا به GDM كربوهيدرات صبحانه را كمتر از ساير وعده ها تحمل می كنند، زيرا سطح هورمونهای ضدانسولين در ابتدای صبح

افزايش می يابد. برای جبران اين امر، دريافت تقريباً ٣۰ گرم كربوهيدرات در وعدۀ غذايی صبحانه توصيه می شود.

 برای ارضاء حس گرسنگی می توان از غذاهای پروتئینی در وعدۀ صبحانه استفاده كرد، زيرا تأثيری بر سطح قند خون ندارند.